Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

«Κεφάτη ήμουν, μπριόζα ναι, σεξοβόμβα ποτέ! Ημουν όμως και αντράκι στη συμπεριφορά. Αυτό μου έλεγε ο Στράτος Διονυσίου. Εκανα καλούς λογαριασμούς. Ελεγα μπροστά όσα μ’ ενοχλούσαν. Δεν την έφερα ποτέ σε κανέναν».

Τα τελευταία χρόνια η Δούκισσα έκανε σποραδικές εμφανίσεις, προτιμώντας τη «σπιτική» ζωή κοντά στους γιους της.Ετσι, ειλικρινά και εύστοχα περιέγραφε η Δούκισσα τον εαυτό της σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε τρία χρόνια πριν στη Γιώτα Συκκά. Αλλά, ταυτόχρονα, περιέγραφε κι ένα άλλο λαϊκό ήθος στις τραγουδίστριες της εποχής της. Εκείνο το ήθος που ανακαλεί και η κλισέ φράση, «μια κυρία του λαϊκού μας τραγουδιού». Ομως, αυτό ήταν η Δούκισσα. Μια αξιοπρεπής κυρία, που εξίσου αξιοπρεπώς έφυγε στα 69 της χρόνια.

Ηταν εδώ και μήνες σοβαρά άρρωστη από καρκίνο κι ενδιαμέσως ταλαιπωρήθηκε ακόμη περισσότερο από ένα κάταγμα στο ισχίο, που την είχε αναγκάσει να περιορίσει την κίνησή της. «Δεν κάνω σχέδια πια. Οταν κάνεις σχέδια», είχε δηλώσει πρόσφατα, «γελάει μαζί σου ο Θεός». Αυτό όμως ίσχυσε και για τις καλές στιγμές στη ζωή της, όπου και οι επιτυχίες ήρθαν με μια φυσική ροή, «εκτός σχεδίου».

Κόρη οδοντιάτρου

Το πλήρες όνομά της ήταν Δούκισσα Φωταρά και είχε γεννηθεί στις 6 Φεβρουαρίου του 1941, στο Πασαλιμάνι. «Ο μπαμπάς μου ήταν οδοντίατρος, η μαμά μου ασχολιόταν με τα οικιακά, είχαν όμως και οι δυο το χάρισμα της φωνής. Δεν ήθελαν να με αφήσουν να κάνω αυτή τη δουλειά. Φοβούνταν “μη βγω στο κλαρί”. Ο νους εμένα, βέβαια, ήταν στον χορό», θυμόταν η ίδια. Κρυφά από τους γονείς της, συμμετείχε στα 12 της σε έναν συνοικιακό διαγωνισμό χορού, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο, το οποίο περιελάμβανε και προσφορά καλοκαιρινής δουλειάς.

Μπρίο και βαθιά λαϊκή φωνή. Τα δύο μεγάλα προσόντα της Δούκισσας στο πάλκο…Η Δούκισσα πήγε, και για να διανθίζει το σόου της έλεγε 2-3 τραγούδια. Από εκεί την εντόπισε ο Στέλιος Χρυσίνης, που της έδωσε το πρώτο της τραγούδι, «Με την κοπέλα π’ αγαπώ». Κι έτσι στα 13 της έκανε την πρώτη της ηχογράφηση μ’ αυτό το τραγούδι, συνοδεύοντας σ’ ένα δισκάκι 78 στροφών τους «Δεσμοφύλακες» με τον Στέλιο Καζαντζίδη.

Συνάντηση με Ζαμπέτα

Μέχρι τα 15 της είχε συνεργαστεί με τον Μανώλη Χιώτη, που της είχε εμπιστευτεί τα «Απότομα» και «Σβήσε τη φλόγα», και με τον Πάνο Γαβαλά. Επειτα από απουσία μιας 4ετίας (επειδή αρραβωνιάστηκε) η Δούκισσα επέστρεψε, στα 19 της πια, στην ιστορική «Τριάνα» του Χειλά, στο ίδιο πρόγραμμα με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα. Ακολούθησε ο Μπιθικώτσης, ο Τζουανάκος και, βέβαια, ο Ζαμπέτας, ο οποίος πρόσθεσε στο ρεπερτόριό της μια μεγάλη επιτυχία: «Πού πας χωρίς αγάπη», σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη.

Ο επόμενος κύκλος στην καριέρα της Δούκισσας ήταν οι μπουάτ της Πλάκας (τότε θα τραγουδήσει και Γιάννη Σπανό, π.χ. «Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι» και «Θέλω τα ώπα μου»). Η γνωριμία της με τον σκηνοθέτη Κώστα Δούκα τής ανοίγει, όμως, και την πόρτα του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής. Συμμετείχε σε δέκα ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσαν τα μεγάλα ονόματα της εποχής, από τον Μάνο Κατράκη και τον Παντελή Ζερβό, έως τον Τόλη Βοσκόπουλο (με τον οποίο συνδέθηκε για ένα διάστημα) και τον Κώστα Κακκαβά.

Και ηθοποιός

«Ηταν η εποχή του μελό. Ο Δούκας με ξεχώρισε γιατί είχα καλή άρθρωση. Μπορούσα να τα πω. Κι εγώ δελεάστηκα. Οπως και με το θέατρο. Πήγα μάλιστα και στη σχολή Θεοφανίδου. Πήρα το δίπλωμα, αλλά δεν το χρησιμοποίησα. Συμμετείχα σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά ως τραγουδίστρια», διηγιόταν η ίδια στην «Καθημερινή».

Μέχρι τη μεταπολίτευση έκανε ντουέτο με τον Τόλη Βοσκόπουλο και μόνη της σουξέ με το «Ανθρωποι είμαστε» του Γιώργου Κοινούση. Συνεργάστηκε και με τους Σπύρο Παπαβασιλείου, Θόδωρο Δερβενιώτη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Χρήστο Νικολόπουλο. Στη δεκαετία του ’80 όμως η Δούκισσα συνδέθηκε κυρίως με τον Τάκη Μουσαφίρη. Είπε πολλά δικά του τραγούδια, επιτυχία της εποχής, όμως, έγινε το «Ατάκα κι επιτόπου».

Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί και, με εξαίρεση κάποιες σποραδικές εμφανίσεις, είχε αφοσιωθεί κυρίως στην οικογένειά της. Είχε κάνει δύο γάμους κι απέκτησε δύο γιους. «Εχω την πολυτέλεια να επιλέγω», έλεγε για την απουσία της από τη νύχτα. «Μου αρέσουν τα σταυρόλεξα και η χειροτεχνία, η ησυχία. Ούτε στο μπάνιο δεν τραγουδάω…».

πηγή: http://www.enet.gr/