Ο Πάνος Τζανετής (1940-2009) υπήρξε ένας υπέροχος λαϊκός τραγουδιστής με σύντομο πέρασμα από την ελληνική δισκογραφία που δεν κράτησε πάνω από 4-5 χρόνια (1964-1968), διάστημα κατά το οποίο πρόλαβε να ηχογραφήσει αρκετά τραγούδια κι ανάμεσά τους κάμποσες μεγάλες επιτυχίες, κυρίως από τη συνεργασία του με τον Γιώργο Ζαμπέτα.Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1940, ενώ το 1959 έλαβε μέρος στο διαγωνισμό των νέων ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη, για να μπει έτσι σιγά σιγά στο χώρο του τραγουδιού.

Η πρώτη του ηχογράφηση έγινε το 1964 κι ακολούθησε ένα μικρό διάστημα σπουδαίων συνεργασιών με σημαντικούς συνθέτες της εποχής, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Γιάννης Σπανός και ο Μίμης Πλέσσας. Το 1968 για οικογενειακούς λόγους θα εγκαταλείψει αιφνιδιαστικά το χώρο του τραγουδιού και θα εργαστεί ως …ταξιτζής. Μετά από πολύχρονη απουσία, το 1979, επανεμφανίζεται με το δίσκο που σας παρουσιάζω, χωρίς όμως συνέχεια. Το 1993 θα εγκατασταθεί μόνιμα στη Χαλκίδα, όπου θα τον βρει πρόωρα ο θάνατος στις 21 Νοεμβρίου 2009.

Ο δίσκος “Τα καλύτερά μου τραγούδια” * (αρχικός τίτλος“Τώρα και πάντα”) είναι στην πραγματικότητα ο πρώτος και μοναδικός προσωπικός δίσκος του Πάνου Τζανετή με πρωτότυπα τραγούδια, ενώ στη συνέχεια κυκλοφόρησαν διάφορες προσωπικές συλλογές με παλιά τραγούδια του από τις 45 στροφές. Πρόκειται για έναν ξεχασμένο και σπάνιο πλέον δίσκο, ο οποίος εκδόθηκε από μια μικρή δισκογραφική εταιρία, χωρίς να καταφέρει να δώσει αυτό που ίσως θα προσδοκούσε ο τραγουδιστής, δηλαδή μια δυναμική επάνοδο στο μουσικό προσκήνιο μετά από την πολύχρονη απουσία του. Και δικαίως ξεχάστηκε αυτός ο δίσκος, γιατί σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των φίλων του τραγουδιστή με την ωραία μπελκάντο λαϊκή φωνή. Ο τίτλος φυσικά είναι παραπλανητικός, καθώς ο δίσκος περιλαμβάνει 12 τραγούδια, από τα οποία τα 10 είναι καινούργια. Απ’ αυτά, τα εννέα τα έγραψε οΚώστας Ξενάκης, ένα ο Λεονάρδος Μπουρνέλης, ενώ τα άλλα δύο είναι τα δύο μεγάλα σουξέ που του είχε γράψει στο ξεκίνημά του ο Γιώργος Ζαμπέτας(“Δεν έχει δρόμο να διαβώ”, “Τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες”), εδώ όμως σε νέα, πολύ κατώτερη εκτέλεση. Τα τραγούδια κινούνται στο ελαφρολαϊκό ύφος της εποχής με ενορχηστρωτική γραμμή που ισορροπεί μεταξύ λαϊκού και λάθρα “σκυλάδικου” ήχου. Οι στίχοι είναι απλοϊκοί και κοινότοποι, γραμμένοι από τους Ηλία Πολυδώρου και Β. Φωτεινάκη.

Η φωνή του Πάνου Τζανετή έχει χάσει πια τη γλυκύτητα και καθαρότητα της παλιάς εποχής. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι αδιάφορο και απολύτως κατώτερο της εικόνας που κουβαλούσε ο καλός τραγουδιστής από το παρελθόν.

πηγή:diskovolos58.blogspot.com